bunca kinle,
nefretle?..
Yaşam yolculuğumda bir dönüm noktası gibi yaşadığım şu günler. Hayatımda ilk kez kardeş bildiğim bazı insanların tiksindirici yüzlerini böyle acı bir şekilde temaşa ettim.
Öyle midem bulandı ki tarifi imkansız.
Yıllarca içinde biriktirdiği hasedi, kini ilk fırsatta yüzüme kusan insanları gördüm hayatımda ilk kez. Oysa beni “Allah hep iyilerle karşılaştırmıştı.” Babamın duasıydı, ve daima üzerimde hissetmiştim bu güzelliği. Sapasağlam dostlarım, kardeşlerim oldu benim.
Hayal kırıklığı yaşadım diye iyiliğe, samimiyete, güzel ahlaka olan güvenimi kayıp mı edeceğim? Tabi ki hayır. Allah yine iyilerle karşılaştıracak beni. Kendinden önce kardeşini düşünen, kardeşi için hep hüsn-ü zannını sımsıkı elinde tutan, insan olmayı menfaatlerinin önüne almayı başarabilen, başkasının üstüne basarak bi yere gelmeye değil, başkasının elinden tutarak, omuz omuza yükselmeye gayret eden, “kendi için istediğini önce kardeşi için isteyebilen” insanlar olacak yine çevremde.
Başaramayacak bu çirkinlikler umudumu zedelemeyi,
gücümü, enerjimi aşağı çekmeyi.
İnadına daha umutlu olacağım…
İçindeki huzursuzlukları, hazımsızlıkları, kafasındaki kirli fikirleri etrafına bulaştırmaya çalışan bu insanlara fırsat vermeyeceğim.
Tüm mahlukatı seveceğim daha fazla. Öyle seveceğim ki benim sevgim yayılacak, onların salyaları yerine yeryüzüne. Öyle seveceğim ki sevgimin mis kokuları saracak kainatı, onların leş kokuları değil. Öyle güzel bakacağım çocukların gözlerine, daha çok kedinin başını okşayacağım, çiçekleri daha derin koklayacağım.
“Ahlaklı birey yetiştirmek” idealim çerçevesinde öğretmenliğimi yapacağım. Bana bakan o gözlere güzel örnek olacak, beni dinleyen kulaklara, insan olmayı, insanı sevmeyi, merhameti, adaleti, vatan-millet sevgisini, yaratılmış her canlıya nazik davranmayı anlatacağım avazım çıktığı kadar…
Onlar kin ve nefret ateşinde yanarken ben çiçeklere su vereceğim ve yeşermelerini izleyeceğim…
Tüm şehirleri yaksalar, yıksalar, kötülüğü, iftirayı, fitneyi salsalar sokaklara vazgeçmeyeceğim…
Bir köşede kitapların tozunu alacak,
baştan başlayacağım.
Görecekler…
Ne diyor Aşık Yûnus;
“Sadıklar durur sözüne
Gayri görünmez gözüne
Bu gözlerim dost yüzüne
Baka geldi baka gider”
